Odbiorca paliwa płynnego jest zobowiązany do jego przechowywania w zbiornikach spełniających wymogi określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi przesyłowe dalekosiężne służące do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie. Kontrolą zbiorników, o których mowa powyżej zajmuje się Urząd Dozoru Technicznego. Z kolei zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 18 września 2001 r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego, jakim powinny odpowiadać zbiorniki bezciśnieniowe i niskociśnieniowe przeznaczone do magazynowania materiałów ciekłych zapalnych, zbiornik może być napełniany wyłącznie czynnikiem roboczym określonym na tabliczce i w protokole badania odbiorczego. Badanie odbiorcze wykonuje organ właściwej jednostki dozoru technicznego. Dopiero pozytywny wynik badania odbiorczego stanowi podstawę do wydania decyzji zezwalającej na eksploatację zbiornika. Mając na uwadze powyższe, odnosząc się bezpośrednio do Pana zapytania wskazuję, że zlanie paliwa do zbiornika typu „mauzer”, beczki lub innego zbiornika jednopłaszczowego, może narazić Pana na określone, negatywne konsekwencje.

W szczególności Pana działanie może zostać zakwalifikowane jako przestępstwo stypizowane w art. 164 § 1 kodeksu karnego lub wykroczenie określone w art. 63 pkt 1 ust. 1 ustawy o dozorze technicznym.

Wyjaśnić należy, że magazynowanie paliwa, będącego substancją zapalną, w zbiorniku niespełniającym wymogów określonych w przywołanych powyżej rozporządzeniach, stwarza ryzyko eksplozji materiałów łatwopalnych albo innego gwałtownego wyzwolenia energii. Zatem, również czynność zlania paliwa do takiego zbiornika stanowi działanie skutkujące zagrożeniem zaistnienia ww. zdarzenia.

Co więcej, choć opisany przez Pana stan faktyczny nie pozostaje w tym zakresie wyczerpujący, przyjąć należy zarazem, że sposób prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług transportowych, w tym ilość zatrudnianych przy tym pracowników, jak również okoliczności towarzyszące odbiorcy paliwa, w tym charakter i położenie jego mienia wokół zbiornika, do którego ma być zlane paliwo oraz ilość osób mających do niego wolny dostęp, mogą w konkretnym przypadku skutkować tym, że zagrożenie wskazaną eksplozją dotyczyłoby życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach.
Podkreślić należy, że w szczególności możliwość pojawienia się w miejscu zlania paliwa do zbiornika w tym samym czasie kilku lub kilkunastu osób świadczy o tym, że zagrożenie, o którym mowa w dyspozycji art. 163 § 1 k.k., do którego odsyła art. 164 § 1 k.k., może realnie zaistnieć.

Innymi słowy, konkludując powyższe, przyjąć należy, że w konkretnych okolicznościach mogą zaistnieć podstawy do oceny działania polegającego na zlaniu paliwa do zbiornika niespełniającego wymogów określonych w odpowiednich przepisach, jako spełniającego przesłanki przestępstwa z art. 164 § 1 k.k., tj. sprowadzenia bezpośredniego niebezpieczeństwa eksplozji materiałów łatwopalnych, która zagrażałaby życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach.

Pomimo tego, że Pana działalność polega na sprzedaży i transporcie paliwa, nie sposób zarazem mówić o ewentualnej nieumyślności Pana działania, mając przy tym na uwadze, że owa nieumyślność wpływałaby wyłącznie na zagrożenie mniejszym wymiarem kary – nie powodowałaby ona braku karalności czynu jako takiego. Skoro prowadzi Pan działalność gospodarczą związaną z użyciem paliw, bezsprzecznym pozostaje powinność posiadania przez Pana pełnej wiedzy na temat tego, jakie zagrożenie istnieje przy nieprawidłowym jego magazynowaniu. Zakładać należy jednocześnie, że charakter Pana działalności gospodarczej związanej z handlem  paliwami skutkuje tym, że również Pan zajmuje się ich magazynowaniem, czemu niewątpliwie musi towarzyszyć świadomość tego, iż konieczne są odpowiednie decyzje legalizujące urządzenia służące do przechowywania paliwa.

Z powyższych względów zlanie przez Pana paliwa do zbiornika typu „mauzer”, beczki lub innego zbiornika jednopłaszczowego, może wyczerpywać dyspozycję zarówno art. 164 § 1 k.k., ale również art. 63 pkt 1 ust. 1 ustawy o dozorze technicznym. Mianowicie, sprowadzenie przez Pana stanu bezpośredniego niebezpieczeństwa wybuchu materiałów łatwopalnych może zostać dokonane poprzez dopuszczenie do użytkowania przez odbiorcę paliwa urządzeń technicznych w postaci zbiorników paliwa bez odpowiednich decyzji Urzędu Dozoru Technicznego, wszak oczywistym pozostaje, że na zbiorniki typu „mauzer”, beczki lub inne zbiorniki jednopłaszczowe organ właściwej jednostki dozoru technicznego nie wyda odpowiedniej decyzji zezwalającej na eksploatację w zakresie przechowywania materiałów ciekłych zapalnych, w tym paliwa.